Je schrikt op van een ritselend geluid. Je kijkt om je heen en het lijkt uit de struiken te komen. Nog voor je kunt beseffen wat er gaande is, komt er een furieuze tijger op je afgestormd. Zonder er bij na te denken, trek je het mes uit je buidel en steekt het stevig in de nek van de tijger. Pfieuw, dat scheelde niks…
Gelukkig maar dat we over een mechanisme beschikken dat ervoor zorgt dat ons lichaam in een ‘leven-dood’- scenario als vanzelf reageert. Stel je eens voor dat we zo’n situatie eerst nog moesten analyseren, onze opties overwegen en dan pas bepalen tot welke actie over te gaan. Allemaal verspilde moeite, want dan waren we al lang tijgervoer geweest.
De bedreiging van een wild dier, zal in onze moderne tijd minder vaak (oftewel niet) voorkomen. Toch leven we het grootste deel van onze dag in een zekere staat van paraatheid. Namelijk de ‘vecht of vlucht’ modus. Welke geregeld wordt door een deel van ons zenuwstelsel. Het deel van ons zenuwstelsel dat ervoor zorgt dat we actief zijn, klaar om in actie te komen. En natuurlijk is dat soms ook nodig, anders kom je helemaal niet in beweging. Maar àltijd actief zijn. Altijd in een staat verkeren waarin je lichaam alleen gericht is op overleven, dat is overbodig en ook nog eens slecht voor je gezondheid. Je bent veel sneller moe, je hart klopt sneller, waardoor je bloeddruk stijgt….en je wordt er nog dik van ook! Je spijsverteringsstelsel staat namelijk juist op een laag pitje, omdat alle energie moet klaar staan voor de actie die komen gaat. Vaak blijft die actie juist uit, waardoor we de vrijgekomen energie alsnog omzetten in vet. En dus in gewicht toenemen.
Beter is het om over te schakelen naar de ‘chill-modus’. De tegenhanger van het ‘vlecht of vlucht’ systeem. In deze modus is je lichaam ontspannen en kan het zich herstellen. Energie krijgt zo de kans om verschillende lichaamsfuncties (waaronder je spijsvertering) weer te optimaliseren. Hoe je deze omschakeling maakt is door te ontspannen. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het. Wat je kunt doen is gebruik maken van je ademhaling. Wanneer je het ritme van je adem vertraagt, kom je vanzelf in de ‘chill-modus’. Wanneer iemand ontzettend kwaad of geïrriteerd is, zeggen we vaak: adem diep in en uit. Of tegen iemand, wiens kind op de grond ligt te krijsen, zeggen we: eerst tot 10 tellen en dan pas reageren. Zoals met alle clichés, zit er wel een kern van waarheid in. Eerst die rust opzoeken, kalm worden, alleen daarmee bereik je die ontspannen status. En als je eenmaal daar bent en je komt toch toevallig een tijger tegen, keer je net zo makkelijk weer terug naar ‘niet denken- maar doen’, oftewel de ‘vlecht of vlucht’ respons.
Comments