De paniek slaat toe terwijl ik een boodschappenlijst probeer te maken. Beelden van leeggeplunderde supermarkten en boodschappenwagens overladen met wc papier razen in mijn hoofd voorbij. In de winkel blijkt het wel mee te vallen en ik vind genoeg ingrediënten waar ik een week mee vooruit kan. In het gangpad met blikvoer twijfel ik nog heel even of ik een voorraad zal aanleggen, maar ik roep mezelf een halt toe om me niet te laten meeslepen in de gekte. Ik keer de witte bonen in tomatensaus de rug toe en opgelucht rol ik mijn normaal geproportioneerde winkelwagen naar de kassa.
De afgelopen 2 weken worden we overspoeld met nieuwsberichten, begraven onder alle social media updates en bedolven onder de appjes. Een beetje rust leek me dan wel zo fijn. Voor jullie. Maar eerlijk gezegd ook voor mij. De berichttoon van mijn telefoon was geen kort eenzaam geluid meer, maar een vloeiende melodie door de constante stroom aan berichten. Overprikkeld en futloos omschrijven mijn gemoedstoestand van de afgelopen tijd het best. Net terug van mijn yoga avontuur, kon ik mijn draai maar niet vinden. Onwennig zat ik een paar avonden op de bank voor de tv en de snaaimomenten stapelden zich op. Beschaamd moet ik toegeven dat er meerdere keren een tripje ‘even iets lekkers halen’ heeft plaatsgevonden. In deze tijd leek het mij dus ongepast om weekoverzichten te maken. Niet omdat ik niet durf toe te geven dat ik ook maar een mens ben en dus af en toe wel ijs of chocolade eet. Maar omdat ik juist niet nog meer stress wilde veroorzaken. Het fijne van weekoverzichten is namelijk dat je een blik krijgt in de eetgewoonten van iemand anders. Daar kun je inspiratie uit halen en deze op jezelf betrekken op een manier die bij je past. Nu ben ik juist bang dat het een omgekeerd effect kan hebben. We moeten ons al aanpassen aan maatregelen waar we normaal natuurlijk niet op dagelijkse basis mee te maken hebben. En daar maken de meesten van ons zich al druk genoeg om. Tel daar nog eens de zorgen over onze gezondheid, inkomen en de onzekerheid over hoe lang dit nog gaat duren bij op en je zit met een grote stressbal in je maag. Het laatste wat ik wil is dus nog meer stressfactoren toevoegen. Voeding mag namelijk nooit een stressfactor zijn!
Voeding mag nooit een stressfactor zijn! Ik zeg het nog een keer omdat het zo ontzettend belangrijk is. Dus laat het voor nu even los. Laat het zoals het is. Dit is niet de tijd om veranderingen door te voeren. Doe je boodschappen zoals je gewend bent en zoek juist het bekende op. Houdt vast aan je routines en je gewoontes. Er zijn genoeg onzekerheden en veranderingen waar je op dit moment mee te maken hebt. Het vertrouwde en het bekende is nu juist fijn. Het is natuurlijk wel belangrijk om goed voor jezelf te zorgen, maar doe dat op jouw manier en wees daarbij niet te streng voor jezelf.
Blijf gezond!
Comments