Veel mensen zijn eraan gewend veel te bezitten en komen er tijdens een verhuizing pas achter hoeveel dat daadwerkelijk is. Bij mij ontstaat zo’n verhelderend moment meestal tijdens een vakantie. Ik ben zo’n vakantieganger die het liefst met een kleine rugzak gaat en de hele vakantie in dezelfde kleren rondloopt, om maar zo weinig mogelijk mee te hoeven slepen. Dat lukt natuurlijk niet altijd, want ik wil ook wel eens op een terras zitten zonder eruit te zien als een zwerver. Dus in de praktijk is mijn bagage toch iets groter dan een rugzak van toilettas formaat.
Toch helpt het me wel altijd even stil te staan bij de vraag hoeveel spullen ik echt nodig heb. Want, wat mis ik van thuis? Mijn bed, maar verder eigenlijk niks. Wanneer ik even later weer huiswaarts keer, leef ik vrolijk verder tussen al mijn ‘rommel’. Zonder heel Marie Kondo achtig te gaan doen (want ik heb een hekel aan opruimen ..en poetsen trouwens ook), heb ik onlangs wel even flink stof doen opwaaien in mijn huiselijke bezittingen.
Geheel vrijwillig was het overigens niet. Het had er vooral mee te maken dat we gestart zijn met de verbouwingswerkzaamheden en de oude keuken als eerst moest worden gesloopt. Manlief had braaf een hele berg verhuisdozen gekocht, zodat we de inhoud van de keuken netjes op zolder konden opbergen. Eerst de zolder dan maar opruimen om plaats te maken. Eenmaal boven constateerde ik dat er helemaal niet zo veel stond als ik verwacht had. Ik vond (bijna) niks dat ik weg kon gooien. Een beetje teleurgesteld van deze anti climax begon ik me af te vragen of ik uiterst onbekwaam was in ‘weggooien’ of gewoon heel slecht in ‘verzamelen’. Mijn conclusie was het laatst genoemde. Mocht Marie Kondo ooit een kijkje bij mij thuis komen nemen (wat niet zal gebeuren, ook vanwege het feit dat ik denk ik de voordeur niet zou openen), zal ze het vast niet met me eens zijn. Er zal beslist nog genoeg te vinden zijn dat een enkele reis naar de vuilnisbak verdient, maar zolang ik me prettig voel rond die spullen, vind ik het prima. Dat is toch het hele doel van opruimen? “If it brings me joy, it stays.” – deze zin heb ik, beschamend genoeg, van een aflevering van Family Guy waar Lois aan het opruimen is geslagen- het boek heb ik namelijk nooit gelezen.
De zolder was in orde en dus was de keuken aan de beurt. Van die hele berg dozen die manlief had gekocht hebben we nog niet eens de helft gevuld gekregen.. De container daarentegen….puilde uit. Blijkbaar had ik toch ergens wèl van alles verzameld. Ik had de smaak te pakken en wilde meer. Spullen weggooien was niet genoeg, de hele keuken hebben we er meteen uit gesloopt (‘we’ = pap en manlief 😉- ik heb daar geen groot aandeel in gehad). Ook dat was nog niet genoeg en ik begon de woonkamer verder leeg te ruimen, zodat beneden alleen nog staat wat we de komende tijd ook daadwerkelijk nodig hebben.
Dus hier zit ik dan. Aan tafel met een laptop, een koffieapparaat (super belangrijk), een schrijfboekje en twee glazen. Op de grond staat mijn yogamat, een muziekbox en liggen mijn katten over de grond te rollen. Tegenover me zit manlief. We luisteren naar muziek, drinken wijn en ik ben gelukkig. Meer heb ik niet nodig. Dit is genoeg. 😊
Yorumlar