Een uitgebreid Excel bestand met ingewikkelde berekeningen. Een ouderwets kladpapiertje dat je telkens kwijt raakt. Of een van de vele apps, die alles al netjes voor je invult, nog voordat je het in je mond hebt gestopt. Persoonlijk vind ik het wat ver gaan en houd ik niet van cijfertjes en al helemaal niet van calorieën tellen. Het streven is namelijk naar een natuurlijk eetpatroon waarin je zelf aanvoelt wat je lichaam nodig heeft. In mijn ogen bereik je met dit soort overzichten juist het tegenovergestelde. Je aandacht ligt namelijk buiten jezelf en je bent alleen bezig met hoeveel ‘tegoed’ je nog hebt voor vandaag. Je durft niks meer te eten totdat je het hebt ingevuld en berekend of ‘het nog wel kan’. Ietwat overdreven heb ik hier natuurlijk wel, want dit zal niet door iedereen gelden. Toch schuilt er een groot gevaar in het constant bijhouden van een eetdagboek in welke vorm dan ook. De kans dat voeding een obsessie wordt. En dat is echt zonde!
Natuurlijk biedt het houvast, overzicht en een idee of je ‘op de goede weg’ zit. Maar daarentegen is het ook een vorm van controle. Een angst om die controle los te laten en een gebrek aan vertrouwen dat je het heus wel zonder kunt. Want je hebt het niet nodig. Je merkt aan je lichaam of je goed bezig bent of niet, als je er tenminste aandacht voor hebt. Wanneer je ogen alleen gericht zijn op de getallen in je eetdagboek, kan het heel goed zijn dat je de signalen van je lichaam totaal negeert. En dat is natuurlijk nooit de bedoeling. Durf te vertrouwen dat je lichaam weet wat het nodig heeft en heb de moed om daar ook op te reageren. En nu komt het leukste……dat kun je namelijk doen door middel van een voedingsdagboek.
Klinkt tegenstrijdig, ik weet het, maar ik zal het uitleggen. Het bijhouden van je voedingsinname is namelijk een middel en geen doel op zich. Het is een middel om bepaalde patronen en verbanden te ontdekken. Inzicht te krijgen in je eetgewoontes en eventuele valkuilen op te sporen. Een voedingsdagboek geeft inzicht in mogelijke oorzaken van eventuele klachten en waar de ‘grootste boosdoeners’ zitten. Die informatie is nodig om te bepalen welke stappen je kunt nemen om veranderingen aan te brengen. Het startpunt dus. Van een gezonder leven. En ik neem aan dat je maar één keer wil beginnen, wat een voedingsdagboek bijhouden automatisch een eenmalige bezigheid maakt. Eenmalig en natuurlijk niet maar één dag. Idealiter zou je kunnen zeggen dat twee weken een goede maatstaaf is om een redelijk beeld te krijgen van iemands voedingspatroon. Echter kan één week ook volstaan, met de kanttekening dat het een gemiddelde week moet vertegenwoordigen. Het spreekt voor zich dat bijvoorbeeld een week waarin je ziek bent, op vakantie of 6 verjaardagen, een bedrijfsetentje en een bruiloft heb, niet representatief is.
Kortom, een eetdagboek is zeker handig om je bewust te worden van, en inzicht te krijgen in je voedingspatroon. Daarna laat je het net zo goed weer los en kun je aan de slag met de verkregen informatie. En misschien laat je dit bericht ook wel helemaal los en ga je vrolijk verder met het intikken van je ontbijt op je telefoon, zoals je al drie jaar doet. Ook prima, als dat voor jou wèl werkt.
Comments