Zit je net weer lekker op de rails. Al een tijdje geen ‘rotzooi’ gegeten. Je danst door het leven en zit weer lekker in je vel. En dan... wordt je uitgenodigd voor een verjaardag. Je ziet het al voor je . Een taart van 1,5 meter hoog, een tafel bezaaid met lekkernijen en aansluitend een barbecue waar je met 5 kg vlees op je bord belandt. En dan is er ook nog die schaal met bonbons…..die je maar blijft aanstaren. Ach, eentje dan….ik neem er eentje. Of twee, maar dan is het ook echt genoeg…Oké, dit is echt de laatste.....*zucht*.....ik ga morgen wel wat langer sporten.....
Één bonbon. Slechts één. Wie lukt dat nou?! Ik zou willen dat ik het soort persoon was, dat één bonbon neemt, ervan geniet en het daarbij kan laten. Maar ik kan het niet. Als er eenmaal eentje proef, blijf ik ‘proeven’ tot ik buikpijn heb. Daarom koop ik nooit bonbons, krijg ik nooit bonbons en als ik ergens ben waar bonbons zijn, begeef ik me er zo ver mogelijk vandaan. Ik ken mijn eigen zwakheden. En dat is heel wat waard. Verleiding is overal om ons heen, of we het nu willen of niet. We zullen een manier moeten vinden om ermee om te gaan. Helaas hebben wij niet overal invloed op. We kunnen niet bepalen wat er te koop is in een supermarkt, of wat vrienden/familie ons serveren als we op bezoek gaan. Het is dus belangrijk om te kijken naar waar je wel invloed op hebt en wat je dus zélf kunt doen om al die verleidingen te weerstaan.
Als eerste bepaal je zelf wat je in huis haalt. Je kiest zelf wat je in de winkel koopt. En ja, terwijl je door die winkel loopt, moet je wellicht ook langs schappen waar je ‘sterk’ moet zijn. Nog steeds heb jij zelf de controle. Neem je boodschappenlijstje mee en houd je daar ook aan. Hup, als een speer door die supermarkt, want ondertussen weet je best waar alles staat en op welke afdelingen je niks te zoeken hebt. Zolang je geen ongezonde voeding in huis haalt, kun je thuis in ieder geval niet in de verleiding komen. Bespaart je een hoop overbodige energie. Maar wat als je bezoek krijgt? Dan krijgen ze niks 😊. Nee, dat is ook niet heel gastvrij. Maar hoe ver ga je voor je bezoek? Jij bepaalt nog steeds wat je in huis haalt, vergeet dat niet. Je kunt kiezen voor gezonde snacks. Of je kiest iets wat niet jouw favoriet is. Nu bedoel ik natuurlijk niet iets smerigs wat niemand lust. Als voorbeeld, ik houd niet van naturel chips en ik weet dat ik daar dus vanaf kan blijven. Zo zijn er beslist voedingsmiddelen waar ook jij vanaf kunt blijven en toch iets op tafel kunt zetten voor je bezoek.
Dit was nog makkelijk, hier heb je zelf de volledig de regie in handen. Maar wat doen we met die verjaardagen, werkborrels en dinertjes? Ook dat is niet zo ingewikkeld als het lijkt…..tenminste….als je de verantwoordelijkheid bij jezelf legt. We zijn snel geneigd om de ‘schuld’ bij anderen te leggen: ‘ze drong zo aan, ik kon geen nee zeggen.’ Of ‘ach kom op, stel je niet aan, eet nog wat.’ Excuses. Simpelweg excuses. Een ander de schuld geven, voor hetgeen jij in je mond stopt. Klinkt heel gemeen, ik weet het, maar zo is het wel. Laat je toch niet zo gek maken.
Een beleefde weigering is niet asociaal. Dit geld voor elke mogelijk situatie waarin je eten aangeboden wordt, dat je eigenlijk liever niet wilt. Bedank vriendelijk voor het aanbod en schakel dan over naar het onderwerp van gesprek. Je zult zien dat daarmee de aandacht wordt weggeleid van je vriendelijke ‘nee’ en de kans veel kleiner is dat er aangedrongen wordt.
Ja, dan heb je dus iets afgewezen, dat ging nog wel, maar nu kijk je al een half uur naar die tafel vol met lekkers. Ook hier, verleg je aandacht. Ga op in de gesprekken. Geniet van het gezelschap. Daar draait het toch ook eigenlijk allemaal om. Daarom kom je voornamelijk bij elkaar.
Dit is wat we vanaf nu dus gaan doen.
Verjaardagen Gastvrouw: ‘Wil koffie/thee en een stukje vlaai?’ Jij: ‘Nee dankje, geen vlaai. Wel een kopje koffie alsjeblieft. Komen je ouders ook nog vandaag? Ik kwam ze toevallig vorige week tegen in het centrum.’
Werkborrel Hier is volgens mij de grootste verleiding de hapjes en drankjes die rondgaan. Zo stel ik het me voor in ieder geval. Ook hier geldt, verdiep je in de gesprekken. Zoek mensen op waar je het gezellig mee kunt hebben. Op een gegeven moment zul je die rondwandelende hapjes helemaal niet meer opmerken.
Dinertjes Als je zelf van de kaart kunt kiezen, geef dan ook eerlijk aan wat je wil. Kies iets waar je zin in hebt en waarvan je denkt dat het past bij de hoeveelheid honger die je hebt. Als ik niet veel honger heb, bestel ik gerust een salade in een restaurant. Natuurlijk heb ik dan wel vaker de vraag gekregen: en ben je op dieet? Mijn antwoord: ‘Nee, heb ik gewoon zin in. Wat bestel jij?’ ‘Een biefstuk.’ ‘Ah, klinkt ook lekker. Heeft iedereen gekozen? Wat een leuk restaurant is dit toch, volgens mij was de laatste keer dat ik hier was al meer dan een jaar geleden.’ …en zo gaat het gesprek verder… Mocht je ergens gaan eten, met een vastgesteld menu. Wees dan niet bang om iets te laten liggen, als je het niet op krijgt. Je hoeft jezelf niet vol te proppen. Bovendien zit er altijd wel iemand aan tafel die blij is dat je iets overlaat. 😉
Moet je dan overal ‘nee’ op zeggen, als een peuter die net leert praten en een eigen wil ontwikkelt? Nee (haha), natuurlijk niet. Maar onthoud dat je zelf bepaalt waarop je ‘nee’ zegt. Als ik op een verjaardag ben en ze hebben mijn lievelingsgebak, neem ik gretig een stukje. Daar geniet ik van. Maar als mijn 95-jarige buurvrouw me uitnodigt en me een stukje cake van 3 weken geleden voorschotelt. Met volle overgave: Nee!
Er is één uitzondering. Bonbons. Altijd volmondig ‘nee’. Tenzij je zo’n wonderbaarlijk magisch persoon bent, die het ook daadwerkelijk bij die ene kan laten.
Comments